Deneyin
Adı: Optik Emisyon
Spektrometresi
Deneyin Amacı: Metalik
numunelerin optik emisyon spektrometre cihazı kullanılarak kimyasal
içeriklerinin belirlenmesi.
Teorik Bilgi: Bilinen Tüm elementler bir elektrik arkına mağruz
bırakıldıklarında farklı karakteristiklerde ışımalar yaparlar. Bu ışımalar bir
spektral analiz cihazıyla incelendiğinde ise her element için kendine özgü bir
spektrum bulunduğu görülür. Bu spektr çizgileri, yüksek sıcaklıkta bulunan
atomlarda dış yörüngede bulunan elektronların daha yüksek bir enerji seviyesine
çıkması ve sonra kendi enerji seviyesine dönerken belli dalga boyundaki kendine
özgü ışımayı yapması sonucu meydana gelmektedir. Her elementin kendine özgü bu
ışımaları kullanılarak kimyasal analiz yapılabilir ve elementlerin miktarları
belirlenebilir. Alevde
ısıtıldığında her element belli frekanslarda karakteristik spektral çizgiler
yayar. Bu çizgiler görünür ışık aralığında olduğu zaman renkleri görürüz. Optik
Emisyon Spektrometresi bu prensibe dayanır, ancak elde edilen spektral
çizgilerin çoğu mor ötesi (UV) aralığında bulunur. Spektral çizgilerin birbirinden ayırt edilebilmesi bir prizma yerine ızgara reflektör kullanılır. Çizgilerin şiddeti CCD (charge coupled device) sensörlerle ölçülür ve örneğin içinde bulunan elementlerin ağırlık yüzdesine dönüştürülür. Basit bir alevin sıcaklığı tüm elementleri buharlaştırmak ve spektral çizgilerin tamamını elde etmek için yeterli değildir. Bu nedenle optik emisyon spektrometrelerinde uyarma iki elektrot arasında akım darbesi (spark) veya elektrik boşalımı (ark) ile sağlanır. Elektrotlar metal veya grafitten oluşur. Test edilen numune metal ise elektrotlardan biri yerine kullanılır. İletken olmayan örnekler test öncesinde grafit tozu ile taşlanır ve çanak şeklindeki alt elektrota yerleştirilir. Ark/spark prosesi buharlaştırma sırasında örneğin bir kısmını tüketir ve örnek üzerinde koyu renkte pürüzlü bir nokta oluşturur. Bu nedenle OES ile bir örneğin test edilmesi “yakma” olarak da ifade edilir. Günümüzde birçok OES uygulaması ark/spark kaynağı yerine plazma ve lazer kaynağı kullanmaktadır. Bununla beraber metal endüstrisinde ark/spark spektrometrelerinin kullanımı yaygındır.
çizgilerin çoğu mor ötesi (UV) aralığında bulunur. Spektral çizgilerin birbirinden ayırt edilebilmesi bir prizma yerine ızgara reflektör kullanılır. Çizgilerin şiddeti CCD (charge coupled device) sensörlerle ölçülür ve örneğin içinde bulunan elementlerin ağırlık yüzdesine dönüştürülür. Basit bir alevin sıcaklığı tüm elementleri buharlaştırmak ve spektral çizgilerin tamamını elde etmek için yeterli değildir. Bu nedenle optik emisyon spektrometrelerinde uyarma iki elektrot arasında akım darbesi (spark) veya elektrik boşalımı (ark) ile sağlanır. Elektrotlar metal veya grafitten oluşur. Test edilen numune metal ise elektrotlardan biri yerine kullanılır. İletken olmayan örnekler test öncesinde grafit tozu ile taşlanır ve çanak şeklindeki alt elektrota yerleştirilir. Ark/spark prosesi buharlaştırma sırasında örneğin bir kısmını tüketir ve örnek üzerinde koyu renkte pürüzlü bir nokta oluşturur. Bu nedenle OES ile bir örneğin test edilmesi “yakma” olarak da ifade edilir. Günümüzde birçok OES uygulaması ark/spark kaynağı yerine plazma ve lazer kaynağı kullanmaktadır. Bununla beraber metal endüstrisinde ark/spark spektrometrelerinin kullanımı yaygındır.
Kullanılan
Standartlar:
Numunelerin kimyasal içeriklerinin bulunmasında paslanmaz çelik için AISI 304,
özel çelikler için AISI 8620, 16MnCr5 için DIN 17 210, düşük alaşımlı çelikler için
DIN 17 100, dökme demir için DIN 1681standartları kullanılmaktadır.
Kullanılan Cihaz ve Materyaller: Deneyde
Zımparalama cihazı, Optik emisyon spektrometresi, İncelenecek numune,
Referans numune, Zımparalama kağıtları kullanılmıştır.
Deneyin
Yapılışı: Deney
sonuçlarının sağlıklı olabilmesi için numune yüzeyinin temiz ve düzgün olması
gerekmektedir. Bu nedenle yüzey zımparalanır(60’lık zımpara). Sadece
incelenecek numunenin yüzeyi değil referans numunenin yüzeyi de zımparalama
işleminden geçirilir. Kullanılacak numunenin silindirik olması halinde numune
yassılaştırılır. Daha sonra incelencek malzeme türüne göre referans alınır ve
yakma haznesine yerleştirilerek birkaç kere yakılır. Yakma görüntüsüne göre
cihaz kalibre edilir. Kalibre işleminden sonra referans numune üzerinde işlem
yapılır ve alınan veriler numunenin standart verileri ile örtüşüyorsa numunenin
analizine geçilir. Numune yakma haznesine yerleştirilir. Eğer numune hazneden
küçük ise numune kenarları macun ile kaplanır. Numuneye 3 kere yakma işlemi
uygulanır ve elde edilen bu 3 değerin ortalaması alınır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder